“ALS JE DE STENEN OP JE WEG NIET OPRUIMT
STRUIKELEN JE KINDEREN ER OVER”
Herken je dit ook? Zo’n gevoel dat er een onzichtbare onderstroom bestaan, die wezenlijk invloed heeft op je handelen. Je voelt soms iets ongrijpbaars, maar je hebt geen idee wat, waar en waarom?
Want je weet dat je om geluk en tevredenheid te ervaren het belangrijk is dat je zelf betekenis geeft aan een situatie, ongeacht wat de ander daarvan zal vinden. Dat je handelt volgens de normen en waarden die jij belangrijk vindt. Toch blijkt dat leven volgens voor jouw belangrijke normen en waarden niet altijd genoeg is om je te vrede te voelen.
Een familie-opstelling kan je helpen om hier inzicht in te krijgen door dat je het systeem van je eigen herkomst opstelt. Je maakt dan verborgen dynamieken en onzichtbare relaties tussen jouw familieleden zichtbaar. Tijdens een opstelling maak je gebruik van mensen (representanten), voorwerpen of symbolen om de belangrijkste betrokken van het systeem te plaatsen in de ruimte. Door het opstellen van je familiesysteem maak je:
1) onzichtbare patronen zichtbaar, zo zijn ze beter hanteerbaar.
2) ontstaat er een helende werking als de realiteit onder ogen wordt gezien.
Overgave aan wat onvermijdelijk is,
GEEFT KRACHT!
Familieopstelling
Het maken van een familieopstelling is een vorm van alternatieve psychotherapie die in West-Europa geherintroduceerd werd door de Duitser Bert Hellinger. Hij kwam als West-Europeaan in aanraking met deze werkwijze toen hij als missionaris in Zuid-Afrika werkte. De werkwijze van Hellinger is het zogenaamd systemisch werken. Therapeuten en coaches die systemisch werken trachten door middel van het opstellen van iemands systeem van herkomst niet direct zichtbare relaties tussen familieleden en de eventuele knelpunten daartussen te herkennen, erkennen en zo mogelijk weg te nemen.
Een familieopstelling is een therapeutische sessie waarbij een deelnemer een vraagstuk inbrengt waar hij of zij helderheid over wil krijgen. Voor de hoofdrolspelers in dat vraagstuk, vaak familieleden van degene die het vraagstuk inbrengt, worden andere deelnemers uitgekozen als ‘representant’. De vragende deelnemer geeft hen een plaats in het vertrek ten opzichte van de andere deelnemers, deels geholpen door de therapeut.
Er ontstaat zo een tableau vivant dat achterliggende aspecten van het vraagstuk laat zien als de representanten worden ondervraagd over hun gevoelens en attitudes ten opzichte van elkaar en de situatie. Er komen verstrikkingen aan het licht (soms in eerdere generaties) die hebben geleid tot stagnatie in het huidige leven van de deelnemer. Vaak zijn die verstrikkingen onverwerkte gevoelens als gevolg van nare gebeurtenissen, zoals het jong overlijden van een ouder of een kind, oorlogservaring en scheiding van ouders. Die onverwerkte gevoelens kunnen later geboren kinderen onbewust en onbedoeld belasten, waardoor zij uit balans zijn. Aan de hand van eenvoudige instructies van de begeleider brengen de representanten beweging in de situatie en kan er rust komen tussen de personen die de representanten vertegenwoordigen. De effecten van de sessie zijn soms op korte, maar vaak op lange termijn merkbaar.
De methode wordt ook toegepast in organisaties, bijvoorbeeld om te onderzoeken waarom er stagnaties zijn in de ontwikkeling van een organisatie of waarom bepaalde conflicten telkens terugkeren. Er wordt in dit verband niet gesproken van een familieopstelling maar een organisatieopstelling. (bron; https://nl.wikipedia.org/wiki/Familieopstelling)
Als we kijken door een systemische bril gaan we er van uit dat we als individu een stuk minder op onszelf staan dan onze maatschappij en westerse cultuur ons doet geloven.
Onopgeloste zaken worden generatie op generatie doorgeven. We zitten als het ware nog ergens aan vast. Hiervan zijn we ons zelden bewust. Een familie opstelling maakt die onbewuste laag, oftewel verborgen dynamieken zichtbaar en reikt manieren aan om er uit los te komen.
Een familie opstelling is een methodiek om een innerlijk onbewust beeld van de vragensteller naar buiten te brengen.
Tijdens een opstelling sluiten we alles in, kijken naar en onderzoeken met liefde de vraag en de antwoorden die aan het licht komen.
We werken met stand-ins voor de belangrijke personen die met de vraag te maken hebben. Deze stand-ins of representanten gaan bewegen en spreken als in een tableau vivant. De vragensteller herkent wat zich voordoet en kan op afstand naar het bewegende beeld kijken. Dit geeft de vragensteller inzicht, begrip en mildheid over de situatie, zichzelf en de betrokkenen.
Een opstelling heeft ook meestal een tweede fase.
Hierin gaat de vragensteller zelf voelen, ervaren en beleven (in plaats van enkel waarnemen). Via verbale taal, via oog contact, via lichaamstaal of door een rituele handeling of metafoor wordt de vragensteller zelf onderdeel en kan via het lijf de heling die een opstelling biedt aannemen.
Een opstelling heeft tijd nodig om volledig door te dringen, te landen. Analyseren heeft geen toegevoegde waarde. Wel kan het de vragensteller helpen om een vorm van huiswerk, oftewel een taak, te destilleren uit de opstelling om zo de uitwerking van de opstelling te versterken.